winkipinks

i have now changed my blogger template. i intend that my blog would capture the small but precious momnets in my life. i wanted it to show a little about me. and the real me would do some changes every now and then. kaya jaran! bagong bihis ang blog ko.

pero bakit pinagsama ang green and pink? kasi yun ang kulay ng room ko! nyahahahaha!

pink and green. wierd ba? well, green kasi is something serious. pink naman, laid back. at ako yun. seryoso pero may natatagong kakikayan at kakulitan. so ayan, green and pink.

kelan ko ulit babaguhin ang blog? who knows. malamang pag sinipag ako ulit.

kala ko di ako tatamaan ng pagka homesick. i was wrong. i spent the whole night crying. sino ba naman kasi ang hindi malulungkot, sick ako, may trankaso, tapos ill spend the night alone. bobby was there naman for me. ayaw nga sana nyang umuwi para maalagaan ako. pero i insist na umuwi sya. di ko maintindihan, pero ang gusto ko, mom ko ang mag alaga sa akin. iyak ako ng iyak habang pinipilit ako ni bobby kumain. naawa ako sa kanya kasi he feels helpless sa situation ko. hindi ko inamin sa kanya na naho-homesicke ako. sabi ko nalang na masakit ang katawan ko kaya ako umiiyak. pero syempre, mas naawa naman ako sa sarili ko. grabe.... para akong bata na tumutulo ang luha habang humihigop ng soup.

sa mga panahong tulad nito, hinahanap ko yung may malalambingan ako.... yung may mauuto na ipagluto ako ng soup... yung may mangungulit na inumin ko yung gamot ko... yung may maaakap ako... yung may sisilip sakin sa gibi kung ok lang ako... i thought i will be ok sa bago kong house. independent, walang nangingialam. i always want to be responsible for myself. sobrang dalang yung times na hihingi ako ng tulog sa ibang tao. pero iba sa pagkakataong ito, kahit alam kong kaya ko naman, gusto kong maramdaman na dependent pa rin ako sa nanay ko. at gusto ko, sya ang mag alaga sakin.

i miss my mom.....

just got back from bohol with sunburns all over. tiring pero enjoy naman. our stay could have been better if not for the lousy accomodation we had. yun lang ata ang hotel na nakita ko na nang aaway ng guest. haaaay! ang bad! mahina ang aircon, mahina ang water, maalat ang water sa sink, may tuko sa loob ng room!!!!! hay!

enuf of the bad part. dun tayo sa good parts, which more important. bohol is really a nice place. malinis. lahat ng cr sa lahat ng lugar a pinuntahan namin malinis, may tubig at mabango. hats off ako sa kanila sa aspect na to. friendly pa sila. my friend lost her earing, and the locals helped us. my friend gave up looking for her earings pero sila, naghahalukay pa rin sa sand. a little girl found her earings so everybody was very happy.

ang daming activities!!!! Paglapag pa lang ng plane namin, (Cebu Pacific. We arrived ahead of schedule. YEHEY!) naghihintay na sa amin ang bus para sa aming trip around bohol. First stop, the blood compact commemorative site. Nothing much here, except that there is an awesome view of the Loboc River behind the commemorative statues.

next stop, ang mga cute na TARSIERS. cute talaga sila. small, furry, with big eyes. kaya lang, takot ako sa kanila inspite of their cuteness. nakaka awa lang kasi tulog yung mga tarsier pero ginigising nila. tarsiers are nucturnal animals, so sa gabi sila gising. pero domesticated sila kaya nakakapit lang sila sa mga maliliit na puno habang natutulog at masayang pinapanood ng mga kasama namin sa trip. sobrang cute nila habang nakapikit at nakakunot ang noo. pero mas cute pag dilat na dilat ang malalaki nilang mga mata. nakakagulat lang when they go jumping from one tree to the other. may napansin lang ako.... kamukha nila yung kakilala ko. hahahahaha!

after that, LOBOC RIVER CRUISE naman. we had our lunch over the boat while cruising the Loboc River and serenaded by community locals. ito ang totoong masarap na buhay! masarap ang hangin habang kumakain ng masarap na pagkain. at in fairness, magaling din kumanta yung local girl. i was concerned na baka hindi ma-appreciate ni bobby yung cruise. alam kong madali syang mahilo. nainis na nga ata sa kakatanong ko kung ok lang sya. pero i was happy na he enjoyed it, at hindi sya nahilo. buti nalang :) so we enjoyed the beauty that the river has to offer. the river was calm with lush greens and beautiful nipa huts along its side. may mga young locals din na nagpapasikat while our boat is passing by. they will climb tall buko trees as soon as they learn that a boat would pass by. then, they would jump on the river midway the tree with the help of a rope. maglalambitin muna sila sa rope ala-tarzan bago bumagsak sa tubig. ang cute! hehe. i would really love to do this cruise again.

we, ofcourse went to the famous CHOCOLATE HILLS. Ganda! Inakyat namin yung isa sa chocolate hills. nakalimutan ko na kung ilang steps yun dahil sobrang taas, basta alam ko more than 100 steps yun! nakakaloka! but the hike was worth it.

to be continued...

more bohol pictures at my webshots page

first night ko sa aking bagong home swit home. nakakaloka! nagigising ako every hour of the hour! hinahanap ko ata ang aking dating bed at ang dalbuhala kong hotdog na unan. sad part pa is nanaginip ako. weird ever ng aking dream! nanaginip ako na inuuga daw ako ng multo! gosh! iskeyri!!!! naloka ako ng husto dahil twice ko syang napanaginipan. at bumaba pa daw ako ng bahay at nagtatatalak ever dahil inaaway ko daw yung moomoo na nag-uuga sa akin mula sa aking beauty sleep. o da vah! pati sa dreams ko mataray pa rin ako. hehehe.

pero sa totoo lang, nakakatakot talaga. bawat kaluskos nagigising ako. may sumisigaw pa ko na kapitbaha dala ata ng sobrang kalasingan. at dun ako nakaramdam ng lungkot. every time na magigising ako, makikita ko ang aking bare na pink little room. tapos wala man lang akong ibang marinig maliban sa ugong ng luma kong electric fan. wala akong makausap.

whaaaaaaa!!!!!! uuwi na ata ako bukas!!!!!! mamaaaaaaa!!!!!!

nakalipat na rin sa wakas!!!! yun nga lang, up to the last minute e parang gusto pa rin aking pigilan ni papa. at naghahanap pa ng landline phone dun. gusto pa ata akong bantayan. well, good girl naman ako kaya no need for that. echos!

medyo may kapraningan ang tatay ko kaya ayun... 1 lock na maliit lang ang pinabibili ko pero ibinili ako ng 1 heavy duty na lock at 1 lock na may chain. at kahit gabi na e mega pukpok sa bahay. kawawang housemate, maaga pa naman ang pasok nya bukas.

happy naman ako kasi solo ko yung room. at take note, pink ang kulay ng room ko. hehehe. small lang pero cozy. nilagay ko na lahat ng gamit ko nung saturday. yun nga lang, wala pa kong furnitures. kaya malamang, sa sahig kami kakain ni bobby ng dinner. well, ito lang naman ang sad part. wala akong upuan, salamin, radyo or tv. baka may gustong mag donate jan. hehehe.

well, it will be my first night sa bago kong balay mamayang gabi. gud luck nalang sakin and lets see what will happen :)

APE (annual physical exam) namin today. wala atang result dun na ikinatuwa ko.

step 1. vital signs... low blood (90/60) na nga, 121 lbs pa!

step 2. female doctor 1... may sore throat ako. :(

step 3. female doctor 2... confirmed, my lump nga ako sa right breast ko. no need to worry naman daw sabi ng doctor. pero better safe than sorry.

step 4. blood sample... ang sakit! whaaaaaaa! sabi nya konting sakit lang daw. pasalamat sya cute sya! hmp!

step 5. dentist... kelangan ko na ulit mag pa cleaning.
haaaay.. ndi ako healthy. :(

there are unwritten social rules sa office that i religiously follow.

1. pag ikaw ang may kailangan, be nice. lagi mong tatandaan na ikaw ang may kailangan kaya matuto kang makiusap.


2. pag hindi mo alam, magtanong. maaaring frustrated ka dahil di mo alam. but that's no excuse. matuto kang magtanong ng tama. hindi yung bubwisitin mo yung pinagtatanungan mo.


3. kung nalilito ka, sabihin mo. wag mag pretend na alam mo kung ang totoo e hindi naman pala. para na rin to sayo at nang maipaliwanag ng mas maayos. hindi kasalanan ng napagtanungan mo na slow ka.

pero bakit may mga tao na hindi ata tinuruan ng tamang paraan ng pakikipag usap? hay! may mga tao ata na talagang sadyang pasaway! ggggrrrrrrrrr!!!!!!!!!!

lunch out kami ng aking married and soon to be married friends (from w@w) sa Timpla sa may Paseo Center. meet ko si monet, mel, mark at val. luluwas kasi si mel at gusto daw nya kaming makita. harharhar!

thanks to monet, may bago akong peborit food. sarap ng crispy tilapia! yum!!!!! as usual, sira nanaman ang aking diet-dietan at ako nanaman ang pinaka maraming nalafang. feeling ko nga e ako lang ang lumamon at lahat sila pika pika lang. well, ano bang bago dun? hahahaahha!